แรงเงา 2
ตอนที่ 8
“ป้าก็รู้ว่าผมไม่มีใครอีกแล้วนอกจากอารยาคนเดียว”
พูดจบก็ทำหน้าเศร้าเพราะคิดถึงอารยา ภรรยาแสนดีที่จากโลกนี้ไปแล้วอย่างไม่มีวันหวนกลับ...
แม้จะเคืองมุนินทร์ที่ยกเรื่องเก่าๆมาพูดแต่วีกิจก็เป็นห่วงเธอตามประสาสามีที่ดี เขารอกินมื้อค่ำด้วยกันเพราะรู้ดีว่าเธอเลิกงานดึกเสมอ ทัยหรือฤทัยเก็บตัวในห้องเงียบๆแต่รอจังหวะมุนินทร์จะถึงบ้านแกล้งสวมเสื้อผ้าบางเฉียบลงจากห้องมาเผาตุ๊กตาหมีของขวัญจากมุนินทร์
วีกิจเห็นฝนตกหนัก ฟ้าร้องเสียงดังก็ให้บัวไปอยู่เป็นเพื่อนทัย แต่ไม่ทันทำตามนั้นเขาก็ต้องวิ่งตามเด็กสาวในอุปการะไปนอกบ้าน เห็นเธอยืนเผาตุ๊กตาหมีก็ข้องใจคิดจะถามแต่อีกฝ่ายก็วิ่งหนีออกจากบ้านเสียก่อน
ทัยหรือฤทัยตีบทแตกจะหนีออกจากบ้าน วีกิจตามไปรั้งข้อมือไว้
“อย่ามายุ่ง...หนูจะหนี หนูไม่ยอมไปอยู่บ้านสงเคราะห์นั่นหรอก ถ้าพวกคุณไม่เลี้ยงหนูจะไปเอง”
“เธอจะไปไหน เงินทองก็ไม่มี แถมยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเป็นใคร พ่อแม่อยู่ที่ไหน”
“หนูเอาตัวรอดได้...ไม่ต้องมายุ่ง!”
ขาดคำก็วิ่งหนีฝ่าสายฝน วีกิจตามไปจับตัว “ฉันไม่ให้เธอไปไหนทั้งนั้น!”
“พี่นินเอ่ยปากไล่หนูแล้ว คุณเองก็เคยรับปากกับหนูว่าจะไม่ทิ้งหนู คุณก็ไม่ทำตามสัญญา”
“ฉันยังไม่ได้บอกเธอเลยนะว่าฉันจะส่งเธอไปอยู่ที่อื่น นั่นมันความคิดของนินคนเดียว”
“หมายความว่าคุณจะให้หนูอยู่ต่อใช่ไหม”
“ฉันเป็นผู้ปกครองเธอ ฉันจะทิ้งเธอได้ยังไง”
วีกิจตามมารยาสาไถยเด็กสาวอย่างทัยไม่ทันตามเคย ปล่อยให้เด็กสาวในชุดบางจ๋อยสวมกอดร้องไห้กับอก ไม่รู้เลยว่ามุนินทร์ขับรถผ่านมาเห็นภาพบาดตาบาดใจนี้อย่างจัง!
ooooooo
วีกิจไม่กล้าผลักไสทัยที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นจนตัวโยน นั่งนิ่งท่ามกลางสายฝนให้กอด กระทั่งมุนินทร์ทนไม่ไหวจอดรถมาโพล่งถามเสียงเข้ม
“บอกได้ไหมว่านี่เกิดบ้าอะไรขึ้น!”
ทัยหรือฤทัยยิ่งตีบทโศกร้องไห้ไม่หยุด วีกิจทำตัวไม่ถูก ได้แต่ปลอบเสียงอ่อน
“ทัย...ไม่มีอะไรแล้วล่ะ หยุดร้องเถอะ”
พูดพลางช่วยประคองให้ลุก มุนินทร์งงมาก อดสงสัยไม่ได้ว่าสามีทำอะไรกับเด็กในอุปการะ
“คืออะไรคะกิจ...ทัยเธอเป็นอะไร”
“อย่าเพิ่งถามเลย เด็กยังไม่มีสติจะตอบอะไรทั้งนั้น เข้าบ้านก่อนเถอะ เดี๋ยวค่อยคุยกัน”
ถึงกระนั้นกว่าสามีภรรยาจะได้คุยกันก็หลังจากทัยหลับโดยมีบัวนอนเป็นเพื่อน วีกิจสำรวจข้าวของที่ทัยหอบหิ้วออกจากบ้านเห็นว่าไม่มีอะไรผิดปกติ จะมีก็แค่ตุ๊กตาหมีของขวัญของมุนินทร์ที่โดนเผา
